بسم الله الرحمن الرحیم

روز تکمیـل دیـن

اهمیت فوق العاده

واقعه غدیر و اصالت اعتقادی آن

 

آیات قـرآن مجیــد

در مورد امامت حضــرت علی (ع) :

 

1 - اِنَّما وَلِّیُکُمُ الله وَ رَسُولُهُ

وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلوة

وَ یُؤتُونَ الزَّکوة وَ هُم راکِعُونَ

(55 مائده)

سرپرست و رهبر شما خدا و رسولش

و آنان که ایمان آورده ، نماز بپا میدارند

و درحال رکوع زکات می پردازند.

تمام تفاسیر شیعه و اکثر تفاسیر اهل سنت

اتفاق نظر دارند که این آیه شریفه

درباره حضرت علی (ع) نازل شده

که در حال نماز و رکوع انگشتری خود را به سائل دادند.

2 – اَطیعُوا اللهَ وَ اَطیعُوا الرّسُول

وَ اُولِی الاَمرِمِنکُم

(59 نساء)

ای کسانی که ایمان آورده اید

خدا را اطاعت کنید و فرمان رسـول

و صاحبان امر را گردن نهید.

طبق نظر مفسران بزرگ قرآن،

اولی الامر امامان معصوم شیعه میباشند

3 -  ...اَلیَومَ اَکمَلتُ لَکُم دِینَکُم

 وَ اَتمَمتُ عَـلَیکُـم نِعمَتی

وَ رَضِیتُ لَکُمُ الاِسلامَ دِیناً...

 امروز دین شما را کامل

و نعمت را بر شما تمام کردم

 خشنودم که اسلام دین شما باشد.

مشاهده میشود که این آیات

و ده ها آیه دیگر

با ملاحظه شأن نزول آنها

درباره امامت و ولایت

و جانشینی امیرالمؤمنین علی (ع) است.

 

طبق نظر اکثر مفسرین

در هر کجـــــــــــــای قــــرآن

و در هر آیه ای از آیات شریفه قرآن

که از مؤمن و مؤمنین و اهل ایمان یاد شده

مصداق واقعی آن شخص امیرالمؤمنین علی (ع) است.

همچنین پس از نزول آیه شریفه:

« وَ اَنذِر عَشِیرَتِکَ الاَقرَبِینَ »

 

پیامبر(ص) سه مرتبه اعلام نمودند :

شما عشیره و خویشان من هستید ...

کدامتان با من بیعت می کنید

که بعداً برادر و وارث و وصیّ من باشد؟

و نسبت به من مانند نسبت هارون به موسی گردد

جز اینکه پیامبری پس از من نخواهد بود»

پس خویشان همه سکوت کردند

الاّ علی (ع) که بپا خاست...

و نکته آخر اینکه

یکی از مشهورترین و متقن ترین براهین حقانیت

و امامت حضرت علی (ع)

واقعه غدیر است

که پیامبر گرامی (ص)

پس از ادای حجّ

در بازگشت از سفر تاریخی

حجـــــة الــــــــوداع

بنا به امر

خداوند تبارک و تعالی

و پس از چندین مرتبه

هبوط و صعود جبرئیل امین

و تأکید بر ابلاغ امر خداوند

مبنی بر معرفی علی (ع)

بعنوان جانشین و وصی و امیرالمؤمنین،

ایشان را روی دست مبارک قرار داده

و به این مضمون معرفی فرمودند :

... مَن کُنتُ مَـولاهُ فَهـذا علیٌّ مَـولاه...

 

نکات ذیــــل بیانگر  

 

اهمیت فوق العاده  واقعه غدیر

 

و اصالت اعتقادی آن میباشد: 

1 – اعلام حجة الوداع

و آخرین سال عمر پیامبر(ص)

2 – دعوت از مسلمانان در مدینه

 و تمام مناطق مسلمان نشین برای انجام حج

3 – حرکت جمعیت 120000 نفری از مدینه

و اطراف بسوی مکه برای انجام مناسک حج

4 – احضار حضرت علی (ع) و همراهان از یمن

برای پیوستن به جمعیت شرکت کننده در حج

5 – ایراد خطبه در منا و مسجد خیف

و آماده سازی مردم برای پذیرفتن

واقعه ای که در غدیر رخ خواهد داد.

6 – اقامت در کنار جاده

و بازگرداندن پیش روندگان و توقف پس آمدگان

بمنظور حضور همه حجاج در مراسم غدیر.

7 – توقف سه روزه در محل غدیــر خـم

از دوشنبه تا چهارشنبه هیجدهم تا بیستم ذی الحجه

8 – سخنرانی یک ساعته

و بیان فضایل و مناقب حضرت علی (ع)

و تأکید مکرر بر اجرای وصایای خود

درخصوص امامت و ولایت حضرت علی (ع)

9 – تبریک خواستن از مردم

و بیعت گرفتن از همه حضار با دست و زبان

10 – بیعت گرفتن حتی از زنها

از طریق زدن دست در طشت آبی

 که دست حضرت علی (ع) در آن بود.

از زمان حادثه غدیر تا کنون

مسلمانان واقعه غدیر و مسئله امامت و ولایت

امیر المؤمنین علی (ع) را

به یک دید اعتقادی نگریسته و در کتب

عقاید

تفسیر

تاریخ

حدیث

و لغت

به نقل آن پرداخته اند

از جملــه مورخــان:

بلاذری (م279) در انساب الاشراف

ابن قتیبه (م276) در المعارف والامامه والسیاده

طبری (م 310) درکتابی مستقل

خطیب بغدادی ( م 463) در تاریخ خود

و از جمله محدثــان :

محمد ابن ادریس شافعی ( م204)

احمد حنبل (م241) در مسند و مناقب

ابن ماجه (م 273) در سنن

ترمذی (م 276) در صحیح

و از جمله مفسران:

طبری ( م 310 ) در تفسیر طبری

ثعلبی ( م 437) در تفسیرش

واحدی ( م 468 ) در اسباب النزول

 و فخر رازی ( م 606 ) در تفسیرش

و از متکلمـــــــان :

قاضی ابوبکر باقلانی بصری ( م 403 ) در التمهید

قاضی عبد الرحمن ایجی شافعی ( م 756 ) در المواقف

شریف جرجانی ( م 816 ) در شرح المواقف

قوشچی ( م 879 ) در شرح تجرید

و از لغت شناسان

و صاحبان معاجم :

ابن درید  ( م 321 ) در جمهره جلد 1/71

ابن اثیـــر در نهــایـــه

این نقل قول ها بیانگر این است که

مسأله امامت و ولایت

در نظر علماء شیعه و سنی

مسئله ای اعتقادی است

و صرفاً یک مسأله تاریخی نبوده و نیست

و هیچ یک از مورخین و مفسرین

و علماء فرقه های مختلف

نتوانسته اند آنرا انکار کنند،

لکن برخی درصدد تحریف آن برآمده اند